9 Μουσικές Ζωγραφιές



Performance 2005

Οι ''9 Μουσικές Ζωγραφιές'' της Ιωάννας Ασσάνη ανέβηκαν από την σχολική μας θεατρική ομάδα, ως διαγωνιζόμενο έργο, στους 11ους Πανελλήνιους, Μαθητικούς, Καλλιτεχνικούς Αγώνες Σύγχρονου θεάτρου, 2005,  στο θέατρο Χηλής, Καλαμαριάς, Θες/νίκη. Οι ''9 Μουσικές Ζωγραφιές'' απέσπασαν το Β΄ Βραβείο.

Παίχτηκε για δεύτερη φορά, για τα υπόλοιπα σχολεία της πόλης, στα πλαίσια των Πολιτιστικών προγραμμάτων, στο θέατρο ''Άνετον'', Θες/νίκης και στο θέατρο του σχολείου μας για όλους τους μαθητές..



το πρόγραμμα


 Αποσπάσματα από την παράσταση ΕΔΩ

Φωτογραφικό Αρχείο / Κείμενα παράστασης



                                                                    Οι Φωνές

                            Άκου τις μυστικές φωνές...
                            Άκου τον φλοίσβο της σιωπής...
                            Κι ύστερα θα φανερώσεις τον εαυτό σου, τη σκέψη σου, το όραμά σου...

                            Ασήμαντη στιγμή στην ατελείωτη διαδοχή των πραγμάτων της καθημερινότητας...
                            Η ζωή μας όλη σύνολο ασήμαντων στιγμών...

                            Αχ αυτές οι στιγμές!
                            πότε σε ευθεία και πότε σε τεθλασμένη γραμμή κατρακυλάνε
                            κι όλες μαζί χρόνος αρυτίδωτος ανθρώπινης παρουσίας ή και απουσίας...
                            Όλες μαζί περιπλάνηση στα ίχνη των προαιώνιων βημάτων

                            Αναζήτηση... Ιχνηλασία ατέρμονη...
                            ...
                            Οι φωνές του καιρού...

                            Ανδρονίκη Γωγοπούλου,   Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2005

Η Στιγμή


















Η παγίδα

                               - Απάρνηση
                               - Παραπλάνηση
                               - Πειρασμός
                               - Αιφνίδιος,
                               - Επιτήδειος,
                               - Ονειροφάγος κορεσμός,

                               - Ιστός









Οι Σκιές

                              Σκιές ανθρώπων, πραγμάτων...
                              Σκιές παιδιών, ενηλίκων, γερόντων...
                              Οι αναμνήσεις που συντροφεύουν, που επιμένουν... 
                              Οι νοσταλγίες που ακολουθούν... που βασανίζουν...
                              Οι Σκιές...
                              Οι σκαιές χίμαιρες...

                              Τα όνειρα που αφήνουμε πίσω μας,  που δεν πρόλαβαν να μας προσπεράσουν, που δεν προλαβαίνουν να μας αγκαλιάσουν... 
                              Το παρασκήνιο, οι υπόγειες διαδρομές, η ανωνυμία...Οι σκιές που τις φοβάσαι, που σε κάνουν να θέλεις να τρέξεις... να ξεφύγεις...
                              Μα από τι;  Από τον εαυτό σου; Μα η σκιά είναι δική σου...είναι ο εαυτός σου...

                              Η σκιά είσαι εσύ!

                             Είδωλα σε σπασμένο καθρέφτη οι κραυγές της σιωπής, 
                             σκιές σε παράθυρα που μας καλούν να κοιτάξουμε πίσω...

                             Προτιμότερα τα συντρίμμια της μνήμης, παρά η αυταπάτη της λήθης!

                             Ανδρονίκη Γωγοπούλου, Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2005









Το Όνειρο...

                              Κλείνω τα μάτια μου και ονειρεύομαι... Σκύβει η ψυχή μου και κοιτάει τον εαυτό της... 
                              Είναι στιγμές που η ζωή μου κυλά ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι... 
                              Θέλω να νιώσω τους σπασμούς μιας άλλης ζωής...τις μυστηριώδεις γοητείες... 
                              Οι χτύποι της καρδιάς μου στιγμές του χρόνου... κι αυτές αιωνιότητα...

                              Ταξιδεύω σε κόσμους μακρινούς κι ανεξερεύνητους... Έχω την αίσθηση της υπέρβασης των ανθρώπινων ορίων...
                              Απλώνω τα χέρια μου... Πετάω ανάλαφρα πάνω από την ανθρώπινη μικρότητα...Οι ασχήμιες ξεθωριάζουν...
                              Ζω το όνειρο, όπως θέλω εγώ... Ζω το όνειρο που εγώ διάλεξα να ζήσω...
                              Ζω την ειλικρινή απάτη, την αγωνία της επιβίωσης, άλλοτε την πραγμάτωση του ανέφικτου...
                              Δοκιμάζω...Τολμώ...
                              Αιχμαλωτίζω το χρόνο... μου αρέσει να τον αιχμαλωτίζω στο μυαλό μου... Είναι αυτός που με ακολουθεί... Δεν τον ακολουθώ εγώ...
                           - Μα το όνειρο κρατάει λίγα δευτερόλεπτα...
                           - Και ποιος μου λέει πως το άλλο, έξω από το όνειρό μου, κρατάει περισσότερο;

                             Αγαπώ τα όνειρά μου... Ό,τι θέλω φτιάχνω στα όνειρά μου: ήλιους, αστέρια, άλλες εικόνες, άλλες ζωές, άλλους κόσμους...
                             Εκεί μέσα σχεδιάζω... διαλέγω... ταξιδεύω... ανασαίνω...πορεύομαι...

                             Εκεί μέσα... είμαι ο εαυτός μου.

                            Ανδρονίκη Γωγοπούλου, Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2005




Αρχέγονα Στοιχεία



το τσίρκο




Ο Χρόνος

δράση εμπνευσμένη απο την ΜΟΜΟ του Μ. Έντε και το μουσικό έργο του Θανάση Παπακωνσταντίνου Μ81






Η ουσία






Παρουσίαση ομάδας








                                               



 Σκηνικά παράστασης


 ...για τη Δράση: ''Αρχέγονα στοιχεία''

       Γη

          

 Φωτιά

         
   Ύδωρ





Δεν υπάρχουν σχόλια: